Seminer:“Mültecileri Etkileyen En Az Tartışılan Göç Politikaları: Suriye Örneği”*

Tarih: 18 Nisan 2016
Saat: 15.30-17.30
Yer: santralistanbul Kampüsü, Mütevelli Heyet Toplantı Odası

Konuşmacı: Georgiana Turculet (Doktora Adayı, Orta Avrupa Üniversitesi)

Bu seminer, İstanbul Bilgi Üniversitesi Göç Çalışmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi tarafından düzenlenmiştir.
Seminer dili İngilizce’dir. 

Katılım için LCV: rc.mig@bilgi.edu.tr  / 0212 311 53 50  / http://GOC.bilgi.edu.tr

Georgiana Turculet:
Georgiana Turculet Orta Avrupa Üniversitesi Siyaset Bilimi’nde Siyaset Teorisi alanında doktora adayıdır. Araştırma alanı, uluslararası göç ve demokratik devletlerin sınırları ile daha geniş anlamda normatif bir çerçevede demokrasi, vatandaşlık ve göçmen haklarına odaklanmaktadır. Georgiana 2014-2015 yıllarında Koç Üniversitesi Göç Araştırma Merkezi ve Uluslararası İlişkiler Bölümü'nde Marie Curie Bursiyeri olarak görev aldı. 2015 yılından itibaren New York Üniversitesi Siyaset Bilimi Bölümü’nde misafir araştırmacıdır. Daha önce görev aldığı kurumlar arasında Columbia Üniversitesi ve Sorbonne Üniversitesi yer almaktadır.

Abstract: “The Least Discussed Migration Policies Affecting Refugees: The Syrian Case”
Europe is receiving a conspicuous number of refugees and migrants’ demand to access the old continent, phenomenon called by some commentators ‘the biggest refugee crisis’ after the World War II. It is widely accepted that when it comes to protecting human rights, states’ actions should reflect primarily the terms of states, as they see fit; furthermore, states do not have a duty to automatically admit refugees, if for example, other similarly well off states can admit them, and the principle of non-refoulement is fulfilled by some other state (Miller, 2013). State-centrist views assuming the point of view of states primarily, and second, assuming that the most theoretically salient feature is when refugees do not receive admission, and as a result, human rights are violated, have pernicious implications. Those implications can be understood as the policy gap existing between the principle of non-refoulement and migration regimes (such as visa restrictions and other mechanisms), both of which are contradictorily, yet legally, implemented by states. The Syrian refugee case, currently receiving attention in the migration literature and media, shows many of these implications. Alternatively, I suggest that human rights’ protection are possible primarily when we view their defense as a primary moral concern, rather than instrumental and contingent upon what states see fit. I propose instead a philosophical view that genuinely assumes and acts upon the need of refugees primarily from their point of view, in both being admitted and rejected in new territories.